Chciał iść z Ingą i obić jej mężowi mordę.

Szła ulicą. Miała ochotę zapaść się pod ziemię. Tym razem jej mąż nie oszczędzał jej. Na jej prawym policzku gościło czerwone znamię po uderzeniu zadanym przez Radka, tak samo jak i pod okiem, jej twarz szpeciło też kilka zadrapań powstałych podczas całej szamotaniny. Poszło o jakąś bzdurę dziewczyna sama już nie pamiętała o co... Potem pamięta tylko wyzwiska, które wydobywały się z ust jej męża, nie wspominając o wulgaryzmach. Radek stawał się coraz bardziej agresywniejszy, a ona słabsza. Na początku dziewczyna myślała, że jej mąż ma ciężkie dni w pracy i po prostu nie radzi sobie, że stresem, myślała że to jednorazowy czyn. Ale potem zaczęło się to powtarzać, aż w końcu nie było dnia by Inga nie została pobita przez niego. Chciała z kimś porozmawiać, ale z kim ? Rodzina ? Została oddana do okienka życia jako niemowlę, dlatego nie ma pojęcia kto jest jej matką. Znajomi? Mieszkają w Krakowie. Od ich przeprowadzki do Rzeszowa nie ma nikogo, poza swoim mężem... Jej nogi poniosły ją do jednego z Rzeszowskich parków. Usiadła na jednej z ośnieżonych ławek i dała upust swoim emocją. 

-Przepraszam- Dziewczyna drgnęła i podniosła wzrok na stojącego koło niej mężczyznę.

-Tak, słu- cham- Powiedziała próbując się uspokoić.

-My się znamy- Dziewczyna jeszcze raz spojrzała na mężczyznę. 

-A tak, tak- Mężczyzna przysiadł się do niej.

-Nie bój się pomogę Ci.

-Mi nie da się pomóc... - Z jej oczu znów zaczęła lecieć słona ciecz.

-I tak spróbuję- Chłopak podał jej paczkę chusteczek.- Czemu mu na to pozwalasz?

-Nie wiem Nikolayu... -Jej wzrok utkwiony był na jej paznokciach, tak jakby wydawały jej się niezmiernie ciekawe w tej chwili.

-Niko wystarczy. Czemu się nie wyprowadzisz? Nie możesz dać się tak traktować

-Gdzie ja mam się wyprowadzić? Nie mam nikogo prócz jego...- Inga znów zaczęła cicho szlochać. 

-Masz mnie... Jak coś to wiesz 5 piętro. - Chłopak zaczął gładzić ją po plecach, na co dziewczyna syknęła.-Przepraszam... Tak też... No wiesz? 

-Tak... Wczoraj zapomniałam kupić mu piwa.

-Co za skurwysyn! Nie martw się Inga jeszcze dziś pomyślę jak Ci pomóc.

-Ja już muszę iść... I tak mi się dostanie... 

- Pójdę z tobą. '

Do bloku szli w milczeniu. Ingi wzrok utkwiony był w podłoże, a chłopak obserwował ją. 

-Niko dziękuję... - Dziewczyna dopiero odezwała się pod klatką. 

-Nie masz za co. Masz telefon?

-Yy no tak.

-To daj.- Chłopak zaraz po tym przechwycił jej telefon.

-Jak coś to mój numer zapisałem pod nazwą Anią, żeby twój mąż nie robił problemów...

-Nie musiałeś...

-Musiałem, jak coś to dzwoń. Trzymaj się Inga. Pomogę Ci, tylko muszę wymyśleć jeszcze jak. 

-Dzięki Niko, ja już lecę bo i tak będzie na górze piekło...

-Trzymaj się! Jak coś to pamiętaj, że możesz do mnie przyjść o każdej porze dnia i nocy.

Chciał iść z Ingą i obić jej mężowi mordę. Nie rozumiał jak taka dziewczyna może być z takim skurwysynem. Gdy dziś wracał z treningu i zobaczył ją na ławce płaczącą, musiał podejść. Teraz wie, że musi jej jakoś pomóc, ale jak? 

Dziewczyna miała szczęście, jak wróciła do domu, jej męża nie było. Szybko chwyciła za piżamę i udała się do łazienki. Tego potrzebowała, rozluźnienia i ciepła, które dawała jej woda. Zaraz po kąpieli nastawiła czajnik i zasypała herbatą jej ulubiony kubek w misie. W tym czasie rozbrzmiał dzwonek jej telefonu. Inga pognała do torebki w poszukiwaniu go, gdy wreszcie go znalazła jej oczom ukazała się wiadomość.

"Wszystko u Ciebie dobrze? Anka:)" 

Dziewczyna uśmiechnęła się do telefonu i szybko odpisała.

"Tak dziękuję Aniu wszystko dobrze, właśnie robię sobie herbatkę:")"

Inga doskonale wiedziała, że jej mąż będzie jak zawsze przeglądał jej telefon i musi stwarzać pozory jakby domniemana "Anka" nie wiedziała nic o ich problemach.

================================================================

I mamy następny rozdziałek :) 

Mam nadzieję, że ktoś to jeszcze czyta?

Następny rozdział gdy pojawi się 13 kom. :)

Lolkaaa:)